Wygląd

Chłop ma w tym kraju przejebane: nie dość, że elf, to jeszcze czarny. Dokądkolwiek nie pójdzie, w cokolwiek się nie ubierze, i tak zawsze będzie przyciągał wzrok. Zgarbienie się, żeby uczynić się wizualnie mniejszym, też nie ma najmniejszego sensu – Mormegil ma 197 centymetrów wzrostu i waży 93 kilogramy, czegoś takiego nie da się przegapić. A jak jeszcze do tego dojdzie trochę ciemniejsza skóra: szara o chłodnym, niebieskawym odcieniu – to już w ogóle kaplica.
A kiedy już przejdzie się nad tym do porządku dziennego, można się skupić na szczegółach.
Na twarzy o pięknych, szlachetnych rysach: wąskim podbródku, niedużym, prostym nosie, wyraźnie zaznaczonych kościach policzkowych. Na lekko skośnych, kocich oczach o nietypowym nawet dla drowów fiołkowym kolorze, otoczonych firanką srebrzystych rzęs. Na kształtnych ustach skrywających bezczelny, arogancki uśmiech. Całą tę cholernie piękną buźkę otaczają długie, białe włosy. W każdym razie - otaczają z prawej strony, bo lewy bok Legolas ma wygolony. Pewnie po to, by było widać kolczyki w lewym uchu: srebrne obroączki na górze oraz na dole srebrnego pająka z rubinami zamiast oczu.
Wzrok przykuwa też sylwetka pływaka: jędrne, wyrzeźbione, smukłe i przede wszystkim gibkie ciało, szerokie ramiona, wąska talia, umięśnione – choć bez przesady – ramiona i nogi, płaski brzuch. Elfie geny. Nic dziwnego, że niektórzy ludzie ich nienawidzą.
Ramiona i klatkę piersiową zdobią mu niezliczone tatuaże, ale ich wygląd i znaczenie to już materiał na całkiem inną opowieść. Najlepiej wysłuchać jej od samego Mormegila, bo głos ma wyjątkowo przyjemny i melodyjny nawet jak na elfa.

Charakter

Mężczyzna o dość ponurym usposobieniu i całkiem sporym poczuciu humoru, co stanowi mieszankę o tyle dziwną, co skuteczną i najczęściej objawia się cynicznymi komentarzami oraz docinkami ociekającymi już nawet nie ironią, a po prostu sarkazmem. Postrzeganie świata w ciemnych barwach, szukanie najgorszych scenariuszy i bycie przygotowanym na najgorsze to coś, czego uczy się każdy drow prędzej czy później. W okrutnym, bezlitosnym świecie Podmroku długo się bez tych umiejętności nie przeżyje. A jeszcze do tego drow mężczyzna? Poczucie humoru wykształciło się w nim jako naturalna odpowiedź na silnie schierarchizowane społeczeństwo matriarchalne. Lolth to zazdrosna bogini, która nie toleruje stawiania mężczyzn ponad lub choćby na równi z kobietami.
Ale nigdy nie usłyszysz tego od Legolasa.
Mormegil został dobrze wytresowany: służy swojej bogini z miłością, z nienawiścią, bez wyjątków. Najpiękniejszym przejawem służby bogini może być tylko oddanie jej ofiary w postaci krwi – swojej lub wrogów. Taka ścieżka wiary pozostawia wiele szarych odcieni w kulturowo przyjętej moralności drowów. Poczucie wyższości nad każdą rasą, która nie jest mrocznym elfem czy pozytywne nastawienie do kwestii niewolnictwa to tylko wierzchołek góry lodowej.
Ecthelion jest zawzięty. Raz upatrzonej ofierze nie odpuści, choćby skały srały, a mury pękały. Jest mściwy i pamiętliwy. A jednocześnie potrafi przy tym być dowcipny, lubi się dobrze bawić, a swoich przyjaciół sojuszników traktuje z odpowiednim szacunkiem. Jest wyjątkowo lojalny.
Jak na drowa, rzecz jasna.
I, nade wszystko, nienawidzi jednej rzeczy: balrogów.

Magia i bronie magiczne

W Planie Zapomnianych wykorzystywanie magii jest na porządku dziennym, wygląda ono jednak inaczej niż w Planie Ziemi. Legolasowi, przy wsparciu jednego z geografów i kilku specjalistów od taumaturgii, po pewnym czasie udało się przekonwertować własną magię na tyle, by działała prawidłowo w planie zdominowanym przez nanokadabry i fagi.

Nazwa: Oddech Pająka
Typ: Czar osobisty
Wygląd: No wygląda jak wiatr. Efekty specjalne to co najwyżej ruszające się korony drzew, tornada czy inne latające koty.
Funkcja: Elf może kontrolować wiatr, tworząc prądy powietrzne. Umożliwia zmianę toru lotu strzał, nabojów i innych obiektów oraz manipulację otoczeniem za pomocą wiatru.
Limity: 3 posty użycia, 4 posty odpoczynku.

Nazwa: Krew Lolth
Typ: Broń magiczna
Wygląd: Magicznie zmodyfikowany karabin snajperski SWD Dragunow, ozdobiony żłobionym wzorem pajeczej sieci. Pociski wyglądają jak krople krwi wielkości normalnych nabojów.
Funkcja: Pociski z tej broni mają działanie obszarowe. Cele w zasięgu 3 metrów od miejsca trafienia stają się podatne na kontrolę cieczy w ich organizmie. Takich delikwentów można dosłownie ugotować od środka ich własną krwią.
Limity: Po każdorazowym użyciu 3 posty odpoczynku.

Nazwa: Oczy Lolth
Typ: Czar osobisty
Wygląd: Całe oczy elfa, łącznie ze źrenicami i białkami, stają się jednolicie szkarłatne w przypadku szpiegowania lub pokryte bielmem w przypadku infrawizji i noktowizji. Czar aktywowany modlitwą do Lolth.
Funkcja: Szpiegowanie to nic innego, jak możliwość patrzenia na świat przez oczy wybranego przeciwnika bez jego wiedzy o tym, że coś takiego ma w ogóle miejsce. Druga opcja pozwala na widzenie w całkowitej ciemności i zauważanie źródeł ciepła. W zasadzie nokto- i termowizja.
Limity: Szpiegowanie: 2 posty użycia, 3 posty odpoczynku. Wizja: 3 posty użycia, 2 posty odpoczynku.

Nazwa: Dzieci Pajęczej Królowej
Typ: Enpis
Wygląd: Stado czarnych pająków o czerwonych oczach. Każdy ma wielkość przeciętnego kota.
Funkcja: Zarówno ofensywna, jak i defensywna. Pająki plują substancją, której działanie w zetknięciu z fagami przypomina działanie silnie żrącego kwasu. Dodatkowo każdy z pająków może tkać własną sieć i ma wyjątkowo ostre kły.
Limity: 3 posty użycia, 3 posty odpoczynku.

Nazwa: Fantomowy Cień
Typ: Egida
Wygląd: Drow przyobleka się w cień. Tam, gdzie brakuje światła, staje się niewidzialny – tam, gdzie jest go w bród, staje się ciemniejszym, ale prawie przezroczystym kształtem.
Funkcja: Otaczający elfa cień odpiera ataki fizyczne i magiczne. Do tego – zwłaszcza jeśli użytkownik trwa w bezruchu, a warunki są sprzyjające – umożliwia zamaskowanie się i ukrycie.
Limity: 4 posty użycia, 3 posty odpoczynku.

Nazwa: Kokon Pajęczej Bogini
Typ: Zdolność rasowa
Wygląd: W ogóle nie wygląda.
Funkcja: Drowy z natury są odporne na magię. Trzeba naprawdę silnego zaklęcia i długiej na nie ekspozycji, żeby ono zadziałało.
Limity: Brak, umiejętność pasywna.

Umiejętności

❈ BROŃ DYSTANSOWA - Legolas szyje z łuku jak... no, Legolas. Stąd ta ksywka. Wysoka celność i umiejętności strzeleckie to jego drugie imię. Czy tam trzecie. Równie dobrze radzi sobie z kuszami, a odkąd przebywa na Ziemi, jego największą miłością – zaraz po Lolth, rzecz jasna – stały się snajperki karabiny wyborowe. Jeden z nich udało mu się nawet przekształcić swoją magią i teraz jest jeszcze bardziej dojebany.
❈ BROŃ BIAŁA - ta finezyjna, ta zdradziecka. Sztylety, krótkie miecze: ostrza, które łatwo ukryć, nie mają przed nim tajemnic.
❈ SZYDEŁKOWANIE - stało się to, co było nieuniknione: każdy elf ma jakieś dziwactwo. Wszystkie jak jeden mąż są trochę pierdolnięte i Mormegil nie jest tu żadnym wyjątkiem. Chłop zakochał się w szydełkowaniu i w wolnych chwilach tak sobie szydełkuje na potęgę. Czasem nawet na misji, kiedy do wykonania zadania wciąż zostało kilka godzin. Ma nawet specjalne rękawiczki praktycznie na same palce, trochę jak te, które kiedyś graficy nosili do rysowania na tablecie.
Tylko że on szydełkuje zawsze to samo: czarne pajączki o czerwonych oczach. No nienormalny.
❈ SURVIVAL I CHOWANIE SIĘ PO KRZAKACH - jak się żyje przez 200 lat pod okupacją, do tego w Podmroku, to trochę trudno, żeby się tego nie nauczyć. Jak będzie trzeba, to drow pod wodą rozpali ci ognisko gównem rotha i ugotuje zupę na gwoździu. Nie marudź - grunt, że przeżyjesz.
❈ ŚWIETNE WYSZKOLENIE BOJOWE - co prawda, głównie w wojnie partyzanckiej na kije miecze i łuki, ale hej, darowanemu drowowi się w zęby nie zagląda, bo jeszcze cię ugryzie.
No, chyba że to lubisz.
❈ PRAWO JAZDY KAT. K - po tym, jak u siebie musiał się nauczyć jeździć na jaszczurach, taki koń to mu może co najwyżej w chrapy nadmuchać. Nauczył się jazdy konnej błyskawicznie. I stale się rozwija.

Słabości

❈ SŁOŃCE - drowy budują podziemne miasta w Podmroku i część z nich spędza tam całe swoje życie, nigdy nie wyściubiając nosa na zewnątrz. Promienie słoneczne im nie szkodzą, ale są wyjątkowo upierdliwie i oślepiają biedne drowy.
❈ LOLTH - jego bogini jest jego największą słabością. Dyktuje mu zachowania, nakazy i zakazy. Podążanie zgodnie z jej naukami niejednego drowa wpakowało już nawet nie tyle w kłopoty, co po prostu w szambo po samą szyję. Już nie wspominając o tym, że moralność pajęczej bogini jest co najmniej elastyczna. O ile w ogóle można powiedzieć, że taka moralność istnieje.
❈ PANTOFEL - no wychował się chłop w matriarchalnym społeczeństwie, w którym facet stoi wyżej tylko od podnóżka, a i to nie zawsze, to teraz trudno się przestawić na równouprawnienie czy inny patriarchat. Jak go jakaś baba w końcu zaciągnie do ołtarza, to będzie miał przesrane. Już lepiej niech pedałem zostanie.
❈ PENICYLINA - większość antybiotyków to jego nemezis, o czym przekonał się boleśnie, jak raz złapał anginę i prawie się przekręcił po pierwszej i jednocześnie ostatniej jak dotąd tabletce.

Historia

Kiedy balrogi pojawiły się w Planie Zapomnianych, z początku wiecznie skłócone ze sobą drowy chciały przyłączyć się do najeźdźcy, węsząc w tym doskonałą okazję do łatwej dominacji swojego świata. Szybko jednak się okazało, że potencjalny sprzymierzeniec nie kieruje się żadnymi logicznymi pobudkami – takimi jak pieniądze czy władza – a jedynie przybył, by pożerać, zniewalać, podporządkowywać swoim apetytom i, w ich rezultacie, niszczyć.
Mroczne elfy miały trochę inną definicję podboju.
Walka z najeźdźcą z innego planu trwa od wielu, wielu lat. Mormegil urodził się już w świecie toczącym wojnę z wiecznie głodnym wrogiem. Całe swoje życie spędził na walce z Przekształceńcami – jak w Menzoberranzan zwykło się nazywać jegrów – specjalizując się w wojnie podjazdowej, zasadzkach i ataku z ukrycia, nigdy jednak nie próbując eksplorować tych słynnych Przebić.
Do czasu.
Do czasu, aż po jednej z bitew zmuszony był uciekać przez niestabilne geograficznie tereny, goniony przez oddział jegrów jak dzikie zwierzę. W którymś momencie jego Plan zderzył się z Planem Żelaznych Wzgórz, w którym spotkał nie kogo innego, jak swojego najlepszego przyjaciela sojusznika, Gimlego. Razem, z konieczności, stoczyli niezapomniany bój. Później, szukając drogi powrotnej – każdy do swojego domu – przypadkiem wylądowali w Planie Ziemi. Tutaj się okazało, że walka z balrogami może wyglądać inaczej.
Skuteczniej.
Mormegil niemalże z zachwytem zamienił łuk i kuszę na snajperkę, kiedy tylko mu na to pozwolono, i w imię swojej pajęczej bogini Lolth dołączył do walki w siłach Rzeczypospolitej Polsko-Elfickiej, by zdobywać nową wiedzę o pokonywaniu balrogów, po drodze zyskując przydomek „Legolas”. A jak mu się udało do pozostania nakłonić krasnoluda, wiedzą już tylko oni dwaj. Złośliwi jednak powiadają, że Gimli zgodził się tylko po to, by dręczyć Legolasa żartami o swojej żonie, która zupełnym przypadkiem również ma na imię Lolth.
Legolas. Legolas jest złośliwy.

Ciekawostki

❈ Zaraz za snajeprkami w jego osobistym rankingu najlepszych wynalazków Planu Ziemi są muzyka organowa i dark ambient. Za każdym razem jak Legolas słucha Murcofa twierdzi, że to jest pieśń jego ludu i taki soundtrack totalnie powinien być puszczany w Podmroku. Gdyby tam mieli prąd i system nagłośnienia, a niestety nie mają. Murcofa zresztą też nie mają, hatfu.
❈ Totalnie nie pojmuje koncepcji telewizora. Nie wierzy, że te ruchome obrazki to jest kwestia nauki i techniki, jest absolutnie przekonany, że to jakaś forma iluzji.
❈ Całym swoim czarnym serduszkiem pokochał ziemską kuchnię. A już najbardziej na świecie – pierogi ruskie. Jeszcze takie ze smażoną cebulką to już w ogóle.
❈ Uważa za to, że Ziemianie za cholerę nie potrafią robić alkoholu. Może z wyjątkiem bimbru z Marek pod Warszawą.
❈ Drowki są zwykle wyższe od drowów, dlatego Mormegil czuje się bardzo skołowany w towarzystwie ziemskich panien.
❈ Legolasa zaczęto nazywać Legolasem głównie z winy Gimliego. No bo jak inaczej nazwać elfa – nawet jeśli drowa – który ma u swego boku krasnoluda o imieniu Gimli? No nie robi się z żartu żartu.