Złodziej wpadł z pełnym impetem w zakręt - nie wyrobił się, poślizgnął i uderzył boleśnie barkiem o ścianę. Zanim jeszcze Hania czy ktokolwiek inny zdążyłby tam wbiec, mężczyzna wsunął coś do wnętrza torebki. Nieduży przedmiot.
A później malowniczo potknął się o wystający kamień i przewrócił, wypuszczając torebkę z dłoni.

Kocia muzyka Zapiecka nie pomagała w prawidłowej reakcji ludzi, dlatego też musiała liczyć na siebie. Przebijała się przez kolejnych ludzi, starając się nie stracić złodzieja z oczu. Gdy w końcu wydostała się z tłumu, pobiegła prosto za nim, w uliczkę, w którą to wbiegł. Trzeba jednak przyznać, że Hankę zdziwiło to, że magia nie zadziałała – czemu? Czy coś ją zaburzało? Nie wiedziała, nie zastanawiała się jednak nad tym długo.
Widząc przewróconego mężczyznę, pierwsze co zamierza zrobić to wziąć torebkę – bo na niej jej najbardziej zależało. Jeżeli nie zdąży, złodziej się podniesie i pobiegnie dalej z jej torebką – będzie gnała dalej. Jeśli jednak Hance uda się wziąć torebkę, spróbuje – zapewne wstającego do ucieczki złodziejaszka – chwycić za ubrania i nie pozwolić mu tak łatwo uciec.

Mężczyzna poderwał się do góry, jeszcze zanim Han'lynn zdążyła do niego podejść. Rzucił jej niemal tryumfalne spojrzenie przez ramię, nim puścił się biegiem naprzód, prosto przed siebie. Był szybki. Przypuszczalnie szybszy niż normalny człowiek, czas jego reakcji również wykraczał poza to, co zwykle reprezentowali sobą ludzie. Hania, jako żołnierz, mogła domyślać się ingerencji magii w tym miejscu, lecz nie mogła wyczuć żadnych jej śladów.
Lecz odzyskała torebkę. Troszkę przykurzoną po upadku z ziemią.

Nie biegła dalej za sprawcą, bo w tym ubraniu, jakie aktualnie miała, zapewne niewiele by zdziałała. Aczkolwiek zamierzała wrócić na festyn iwszystko dokładnie opowiedzieć ochronie - czyli policji. Służbistka się w Han'lynn  obudziła i zapewne złoży bardzo szeroki i szczegółowy raport, przez co panowie policjanci będą mieli dużo papierowej roboty. Elfia natura Zapolskiej objawiała się głównie w dwoch momentach: gdy przychodziło do picia, albo do spraw powiązanych z pracą. Wtedy elfia pragmatyczność i dokładność brała górę i wszystko musiało być jak w zegarku.
Otworzyła za to torebkę, chcąc się upewnić, że nic nie zginęło. Na wszelki wypadek odpaliła jednak egidę, bo coś jej tu śmierdziało. Za długo w wojsku robiła i za dużo magii używała, by nie mieć przeczucia, że takowa była tu użyta.

Niedoszły złodziej przepadł.
Lecz Zapolska w czasie przeszukiwania torebki znalazła kostkę rubika. Problem polegał na tym, że cała była pokryta srebrną farbą i zrobiona była z ciężkiego dość metalu. Lecz nie wydawało się, by można było ją układać.
________
Poproszę rzut na spostrzegawczość.

Hani zależało przede wszystkim na upewnieniu się, że z torebki nie zniknął jej skarb w postaci zawiniątka przyrządów chirurgicznych, za które zapewne niejeden lekarz dałby się posiekać. Gdyby Zapolska chciałaby je sprzedać, to mogłoby być ciężko ze znalezieniem kupca – stal, z których były wykonane pochodziła bowiem z Planu Garotty, a w pokrowiec były wplecione włosy króla, które sterylizowały nie tylko ze zarazków, ale także wszelkich fagów. Oprócz tego chciała sprawdzić portfel, dokumenty i tak dalej. Wtedy zobaczyła tę kostkę. Której zdecydowanie w torebce nie powinna mieć. Nie miała pojęcia, o co w tym chodziło, ale musiała CZYM PRĘDZEJ do kogoś to zgłosić. I zdecydowanie wolała nie dotykać tego… wynalazku. Zamierzała jak najszybciej dostać się z powrotem na festiwal i tam znaleźć jakiegoś wojskowego. Najlepiej oficera.