Dane osobowe

Wygląd

Vesna jest niską dziewczyną o wąskiej talii i szerokich biodrach. Ma jasną cerę, smukłą twarz i włosy w kolorze truskawkowego różu. Jej przeszklone oczy obnażają stres z jakim mierzy się każdego dnia, jednak zazwyczaj stara się ukryć tą cząstkę siebie za szelmowskim uśmieszkiem, przesadnym makijażem i ciętym dowcipem. Dzięki mieszance elfickich oraz ludzkich genów wciąż wygląda jak młoda, atrakcyjna dziewczyna i bezwstydnie wykorzystuje to przy każdej nadarzającej się okazji. W kwestii garderoby stawia na maksymalizm. Owija się w ozdobne tkaniny, nie stroni od futer i na koniec zawsze dodaje akcent w mocnym i rzucającym się w oczy kolorze. Jej ciało pokrywają liczne tatuaże, błyskotki oraz talizmany. Czy jest to jej wymarzony styl? Zdecydowanie nie, ale najważniejsza jest jego funkcjonalność. Po pierwsze chodzi o wbicie pewnego obrazu do głów osób postronnym i zwrócenie siebie uwagi wszystkich zebranych. Strój ten ma przekazywać jasny komunikat o sile oraz pewności siebie okraszonej odrobinką bezczelności. Po drugie... jeśli kiedykolwiek zginie w niewyjaśnionych okolicznościach, a jej martwe ciało zostanie odnalezione to nikt nie powinien mieć problemu z identyfikacją jej zwłok. Rozwiązanie to jest proste i logiczne, czyli takie takie jakie lubi najbardziej. Po trzecie - najciemniej jest zawsze pod latarnią. Im mocniej będzie rzucać się w oczy, tym łatwiej będzie jej wtopić się w tłum za pomocą prostych zabiegów tonujących jej wygląd.

Charakter

Vesna wierzy, że dzięki wysiłkowi, inteligencji i rozwadze ludzie są w stanie zdobyć wszystko, a jednocześnie zauważa, że są zbyt leniwi, krótkowzroczni lub wyrachowani, aby rzeczywiście osiągnąć zadowalające rezultaty. Pragmatyzm i oportunizm to dwa słowa, które powtarza jak mantrę przed rozpoczęciem każdego dnia. Trudne moralne wybory pozostawia filozofom i klechom. Ludzie, elfy oraz inne baśniowe stwory są albo zagrożeniem albo okazją. Nie jest jednak osobą jednowymiarową. Jej poglądy, osobowość i zachowanie są często nasycone rażącymi sprzecznościami. Przepełnia ją zarówno gorzki cynizm wynikający z szarej rzeczywistości oraz trudnej przyszłości, jak również oderwany od rzeczywistości idealizm, którego nie jest w stanie się pozbyć.

Magia i bronie magiczne

Duplikatya

Spoiler:

To'Mi'To'Lotto

Spoiler:

Nienewtonowska kluska

Spoiler:

Dobra zmiana

Spoiler:

Crazy Witch Lady

Spoiler:

Umiejętności

✽ Ukończyła Wojskową Akademię Techniczną z wyróżnieniem oraz tytułem magistra na kierunku Czarobezpieczeństwa. Dzięki temu posiada wiedzę z zakresu wykrywania śladów aur, identyfikowania ich oraz tropienia. Zna się również na tworzeniu, obsłudze oraz łamaniu systemów magicznych zabezpieczeń.
✽ Płynnie posługuje się polskim, angielskim oraz szwedzkim. Ma znikomą wiedzę na temat języka elfów. Potrafi się przywitać, poprosić o jedzenie oraz opowiedzieć kilka wierszyków.
✽ Od najmłodszych lat była miłośniczką koni i jako dziecko spędzała wszystkie wolne dni w stadninie. Jest doświadczonym jeźdźcem i ma po prostu rękę do tych zwierząt. Potrafi również wykonywać niezbędne zabiegi pielęgnacyjne.
✽ Ma wiedzę na temat broni palnej. Potrafi trafić w środek masy danego obiektu, a czasem nawet porwie się na headshota.
✽ Ma wiedzę na temat walki wręcz oraz samoobrony.
✽ Przez lata doskonaliła swoją technikę dedukcyji, prowadząc niekiedy bardzo trudne dochodzenia w sprawach kryminalnych. Interesuje się niezwykłymi i skomplikowanymi przestępstwami, bez których szybko się nudzi. Ma niezwykłą zdolność do dostrzegania i wyciągania wniosków z pozornie banalnych szczegółów.
✽ Lubi obserwować otoczenie i archiwizować ciekawostki, na temat wszystkich napotkanych osób. Pozyskane informacje wykorzystuje w celach osobistych oraz biznesowych. Wyróżnia ją również wysoka inteligencja emocjonalna, dzięki której dużo łatwiej jest jej nawiązywać nowe znajomości oraz ''czytać'' ludzi.
✽ Nie ma problemu z widokiem krwi, flaków ani odciętych kończyn. Pracując w Wydziale Zabójstw przyzwyczaiła się do widoku zimnych trupów w kostnicy oraz zmasakrowanych zwłok na ulicy.
✽ Traktuje życie jak wielką szachownicę, na której stale przesuwaja pionki w sposób rozważny i inteligentny, zawsze starannie oceniając nowe taktyki, strategie i plany awaryjne. Zawsze dba o utrzymanie kontroli nad sytuacją, maksymalizując jednocześnie własną swobodę działania. Przed przystąpieniem do pracy czy wzięciem nowego zlecenia stara się przygotować na każdą ewentualność.

Słabości

✽ Przyjemności - ma bardzo mocną głowę, jednak bardzo szybko zatraca się w używkach. Mimo to pali, pije i czasem pochyla się, nad czymś mocniejszym.
✽ Rodzina - to dla niej trudny temat. Z jednej strony krewni są ważną częścią jej życia, z drugiej zaś strony są jej największymi krytykami. Jej rodzeństwo, chociaż młodsze już dawno ustabilizowało swoją sytuację życiową.
Ignacy po studiach postanowił zaciągnąć się do armii. Co prawda, wciąż jest kawalerem, ale dużo podróżuje. Chłopak wyraźnie skupił się na karierze, którą robi w zawrotnym tempie. Jest podziwiany i szanowany, chociaż mama wciąż pierze mu brudną bieliznę i podcina włosy.
Jadzia również wybrała armię, jednak nie udało jej się przejść treningu bojowego. Zamiast tego przeszła szkolenie medyczne i pomaga rannym żołnierzom. Z zasmarkanej kruszynki zmieniła się w pełni świadoma kobietę o niezwykłej empatii, inteligencji i gołębim sercu. Niedawno związała się z pewnym wojskowym, ale sprawa jest wciąż świeża i rodzice jeszcze o tym nie wiedzą.
Alina pracuje w firmie z sektora prywatnego. Nikt tak naprawdę nie wie czym się zajmuje, ale zarabia przy tym ogromne pieniądze. Ma dwójkę niesamowicie rozpieszczonych dzieci oraz męża, którego tłamsi na każdym kroku. Jest kompletnym przeciwieństwem Jadzi. Sztywna, wyrachowana i niezwykle powierzchowna.
Konstanty jako dobry syn, który był wiecznie przyczepiony do maminej spódnicy, został na roli i pomaga rodzicom. To dobry chłopak. Prosty, rubaszny człowiek z piwnym brzuszkiem. Ma 3 dzieci, a kolejne jest już w drodze. Razem z żoną prowadzą stadninę i uprawiają borówki.
Państwo Malinowscy wciąż mają się dobrze. Pomimo wieku i czasów, w których żyją dopisuje im zdrowie. Co prawda mama zrobiła się jeszcze bardziej władcza i namolna, a ojciec kompletnie się wycofał i całe dnie spędza z kurami, to wciąż trwają przy sobie i pomagają wychować nowe pokolenie.
✽ Zwierzęta - kocha je bardziej od ludzi i nie może patrzeć na ich krzywdę.
✽ Były mąż - nikt tak nie potrafi jej zdenerwować i rozczulić, w przeciągu zaledwie kilku minut. Unika go jak ognia.
✽ Laktoza - to jej miłość i ciemiężyciel w jednym. Uwielbia sery, jogurty oraz świeże mleko i zdecydowanie nie uznaje swojej nietolerancji na laktozę. Zazwyczaj ich romanse kończą się bólem brzucha i spędzeniem romantycznych chwil w łazience.
✽ Chrapanie - myślisz, że słyszysz starego żula, który leży pod śmietnikiem po kilkudniowej alkoholowej libacji? Nie... to tylko urocza niewiasta mieszkająca pod szesnastką

Historia

W Wojewódzkim Szpitalu Specjalistycznym przy ul. Słonecznej 13 przychodzi na świat Vesna Skarsgård. Dziecko mierzy 51 cm i waży 2800 g.
Matką dziewczynki jest polka o szwedzkich korzeniach - Alwa Skarsgård. Kobieta wysoka, silna i wyjątkowo roszczeniowa. Jej zachowanie jest powiązane ze szlacheckim pochodzeniem, bowiem gdy w końcu wieku dziewiętnastego Polska była, pod panowaniem cara Wszechrosji, szwedzcy przodkowie Alwy mieszkali na terenie Finlandii, która również należała do cesarstwa Rosji. Otrzymali tam posiadłości w nagrodę za opowiedzenie się po stronie Jana III Wazy w jego sporze z bratem, ówczesnym królem Szwecji Erykiem XIV-tym. Po wielu historycznych zawirowaniach, słabych inwestycjach i licznych przeprowadzkach jej pradziadek pozbył się w końcu majątku i osiadł na stałe w Warszawie.
Jeśli chodzi o drugiego rodzica Vesny to w oficjalnych dokumentach rubryka z miejscem na ojca pozostaje pusta.

Kolejne 20 lat Vesna spędziła w znajdującym się pod Warszawą gospodarstwie, do którego przylegała stadnina koni, niewielki kurnik oraz kilka hektarów ziemi rolnej. Kilka lat po narodzinach dziewczynki jej matka wreszcie wyszła za mąż i do rodziny dołączył Pan Malinowski. Z początku Vesna była wobec niego nieufna, jednak z czasem nawiązała się między nimi bardzo silna więź. Chodzili razem na ryby, zrywali jagody w lesie i strzelali z wiatrówki. Kilka razy nawet nazwała go tatą, jednak zawsze czuła się po tym dziwnie.
Rodzice dziewczyny nie byli zamożni, ale nie brakowało im zapału do pracy. Siłą swoich rąk byli w stanie zapewnić byt licznemu potomstwu, którego z czasem zaczęło przybywać. Niedługo po ślubie na świecie pojawił się Ignacy oraz bliźniaczki Jadzia i Alina. Ostatnim z pociech państwa Malinowskich był Konstanty, zwany pieszczotliwie Kostkiem.
Dzieci rano wychodziły do szkoły, a po lekcjach pomagały w gospodarstwie. Ojciec pielęgnował pola oraz dorabiał w mieście jako złota rączka. Matka zajmowała się głównie domem oraz stadniną. Cała rodzica była ze sobą bardzo zżyta i pomimo braku rygoru, każdy bez ociągania zajmował się powierzonymi mu zadaniami. W domu Malinowskich tradycją stały się wieczorne kolacje, w czasie których wszyscy spotykali się przy starym dębowym stole by jeść i rozmawiać na tematy tak błahe jak dziura w dachu, jak również tak ważne jak sens naszego istnienia.
Po ukończeniu szkoły Vesta postanowiła kontynuować edukację. Wybrała Wojskową Akademię Techniczną. To właśnie tam poznała dwie miłości swojego życia. Jedną z nich były wyzwania... drugą zaś był niepozorny brunet o oczach w kolorze gorzkiej czekolady.

Po ukończeniu szkoły, znalezieniu pierwszej pracy oraz wynajmie zapchlonej kawalerki na Starym Mokotowie, para postanowiła się pobrać. Ślub był skromny, jednak nie przejmowali się tym. Najważniejsze było to, że mają siebie i w końcu mogą być razem.
Łączyły ich wspólne pasje oraz praca. Byli młodzi, ambitni i pełni energii. Każdy dzień był dla nich nową przygodą. Każde wyjście na targ, wieczorny spacer czy wypicie kubka herbaty w pierwszy jesienny poranek... każda chwila była cenna. Każdy moment spędzony razem tworzył historię ich małżeństwa.


Niestety wszystko co piękne musi mieć swój koniec. Praca zaczęła mieć coraz większy wpływ na ich życie. On zamykał się w pokoju, a ona szukała szczęścia poza domem. Wspólnych poranków było coraz mniej, a samotnych nocy coraz więcej. Rzeczy, które kiedyś ich bawiły stały się irytujące. Dni przepełniała cisza, która z czasem przerodziła się w krzyk i rzucanie talerzami.
Żadne z nich nie szukało szczęścia poza małżeństwem, ale również nie potrafili go znaleźć w sobie. W końcu postanowili się rozstać. Rozprawa rozwodowa zakończyła ich małżeństwo 18.06.2050


Po zakończeniu trwającego 10 lat małżeństwa Vesna rzuciła się w wir pracy. Spędzała w niej każdą wolną chwilę. Komenda stała się jej drugim domem, a ludzie z wydziału zabójstw rodziną. Święta spędzała z Panią Irenką w prosektorium, a Walentynki pod budką z tanim żarciem. Życie przestało mieć smak, dni zaczęły się zlewać, a ona nie była w stanie nic z tym zrobić. Każdego dnia godzinami obserwowała plamy krwi, napuchnięte zwłoki oraz gęby ludzi, którzy nie zasługiwali ani na wybaczenie ani na miejsce w społeczeństwie. Niestety sądy działały wolno, a śledczy nie zawsze przykładali się do swojej pracy.
Człowiek wystawiony przez 15 lat na działanie makabrycznych obrazów, przesiąknięty zapachem miejsc zbrodni i obciążony zeznaniami świadków ma tylko dwie opcje. Może się załamać albo wyłączyć. Kompas moralny Vesny wyłączył się 27.09.2055 roku.

Spoiler:

Po opuszczeniu komisariatu Vesna przeskoczyła na drugą stronę barykady. Zatraciła się w mrocznej warszawskiej bohemie. Piła, paliła i ćpała wszystko co świat miał do zaoferowania. Dawała się kochać bez wzajemności i nienawidziła bez powodu. Jej nowe życie było pełne przyjemności, ale brakowało w nim szczęścia.
Po kilku miesiącach szaleństwa udało jej się złapać równowagę pomiędzy tym czego potrzebowała by się odczulić i tym co powinna robić by wciąż czuć, że jej życie ma jakąś wartość. Razem z koleżanką z czasów szkolnych oraz pochodzącym z Syberii Fiodorem ''Rudym'' Iwanienko kupiła knajpę, której nadała wdzięczną nazwę Pod Łysym Kłobukiem.

Legendarny Kłobuk, na Mazurach zwany również chobołdem i latańcem, był diabełkiem dość dobrotliwym, gdyż nie zabiegał o duszę człowieka. Za swoje usługi wymagał jedynie opieki. Troskliwie pielęgnowany nie opuszczał mieszkania w ciągu dnia, buszował dopiero ciemną nocą. Kto zirytował Kłobuka, narażał się na wielki gniew tego złośliwego psotnika. Poddenerwowany, a co gorsza: głodny Kłobuk sikał do mleka lub do studni, albo plątał koniom grzywy.

Na pierwszy rzut oka jest to typowe miejsce serwujące tradycyjne polskie pierogi, miodowo-piwną golonkę oraz wyśmienitą grochówkę. Osoby bardziej wtajemniczone wiedzą jednak, co dzieje się za zamkniętymi drzwiami. Po zamówieniu odpowiedniego dania klient przenosi się z sali głównej na zaplecze.
Działalność założona przez Vesne zajmuje się bowiem szeroko pojętymi usługami. Ona sama zazwyczaj stara się podejść do problemów klientów z głową i wyczuciem, jednak zdarza jej się czasem uciekać do szantaży, pobić, wymuszeń, tortur, łapówkarstwa oraz zastraszania. Wszystko po to, aby doprowadzić zlecenie do końca. Zadania, które otrzymuje różnią się od siebie poziomem trudności oraz złożonością. Czasem polegają na zdobyciu dowodów czy odzyskaniu długu. Innym razem chodzi o zwykłe przestraszenie namolnego ex chłopaka. Zdarza się, że odwiedzają ja przyjaciele z Wydziału Zabójstw. Nie wszystko da się bowiem załatwić legalnie, a osobie z zewnątrz dużo łatwiej jest się ślizgać po granicy między tym co praworządne, a tym co zakazane.

Ciekawostki

✽ Tożsamość prawdziwego ojca Vesny jest wciąż nieznana. Dziewczyna wie jedynie, że jej ojciec jest elfem i pracuje w armii. Gdy była mała chciała nauczyć się elfickiego by móc w przyszłości się z nim przywitać i porozmawiać. Matka jednak szybko zabiła te marzenia. Stwierdziła, że Vesna była dzieckiem stworzonym z żywiołów. Po krótkim i przelotnym romansie Alwa wyrzuciła go z głowy. Niestety przypomniała sobie o nim kilka tygodni później z powodu rosnącego brzucha, jednak było już za późno. Trwające konflikty zbrojne uniemożliwiły im kontakt. Ojciec Vesny nawet nie wie o jej istnieniu, a matka nie pamięta jego imienia
✽ Matka nazywa ją pieszczotliwie Jagódką. Vesna nie chce się do tego przyznać, ale uwielbia to określenie
✽ Współpracownik Vesny, nazywany Rudym jest tak naprawdę łysy
✽ Dziewczyna uwielbia lepić pierogi. Jest to dla niej forma terapii. Gdy była dzieckiem cała rodzina zbierała się razem przed świętami, a ich kuchnia zmieniała w małą pierogową manufakturę. Chłopcy rozwałkowywali ciasto, dziewczynki lepiły, a rodzice gotowali i przekładali wszystko na talerze
✽ W niezdrowy sposób wciąż fascynuje się seryjnymi mordercami oraz niewyjaśnionymi zbrodniami
✽ Żaden z jej tatuaży nie ma większego czy głębszego znaczenia. Wszystkie są po prostu ładne
✽ Uwielbia plotki. Lekkie dramaty i zajadłe konflikty, które można obserwować z pozycji osoby trzeciej niezwykle ją bawią